Mariekes tweede thuis
Ze hoort vaak ‘ik zou dat niet kunnen, met die pubers’, maar juist met deze groep leerlingen werken, is wat Marieke Esser-van Ooijen zo mooi vindt. “Tuurlijk, pubers zijn wel eens ingewikkeld, maar ze zijn ook fantastisch. Ze zijn onze toekomst en ik mag ze daar naartoe begeleiden. Dat is toch geweldig?” Dat is waarom Marieke het al dik twintig jaar enorm naar haar zin heeft op het Ostrea Lyceum Goes.
“Eigenlijk heb ik het hier al langer enorm naar m’n zin”, zegt Marieke. “Ik heb namelijk ook als leerling op deze school gezeten. Het voelt echt als een tweede thuis. Ik hou van het sfeertje dat hier hangt; heel veilig. Dat gevoel gun je iedereen en als team proberen we er echt voor te zorgen dat onze leerlingen dat ook echt ervaren.”
Niet gaan lopen mopperen
De puber van nu is in sommige opzichten wel anders dan die van vroeger, ziet Marieke. “Ze lijken soms extra ongemotiveerd of ongeïnteresseerd. Het mooie van ons team, vind ik, is dat we daar dan niet over gaan lopen mopperen, maar dat we bij onszelf gaan kijken wat we anders kunnen doen om ze toch op de rit te krijgen. Daar ben ik best trots op.”
Daarom geeft Marieke les
Marieke vliegt dergelijke vraagstukken vanuit twee rollen aan. “Ik ben docent Engels en ik ben teamcoördinator. Engels heb ik ooit gekozen als studierichting, maar het ging en gaat me vooral om het docent-zijn. Om de interactie met de pubers, hen wat bijbrengen in normen, waarden en omgangsvormen. Of dat nou in een les Engels, aardrijkskunde of geschiedenis is, is voor mij van ondergeschikt belang.”
Je wordt gezien
Teamcoördinator is ze inmiddels al 13 jaar. “Als teamcoördinator ondersteun ik de (ongeveer vijftien) mentoren van de mavo met moeilijke leerling-casussen door mee te denken in oplossingen. Daar collega’s en leerlingen mee kunnen helpen, vind ik echt leuk. Dat is ook het fijne aan het Ostrea Lyceum Goes, dat je de mogelijkheid krijgt om te doen wat je leuk vindt. En je krijgt hier de vrijheid om mee te denken. Ik bemoei me graag met dingen en dat mag hier ook. Ze maken graag gebruik van ieders kwaliteiten. Je wordt echt gezien.”
Daar doe ik het voor
Ook door de leerlingen. “Laatst was het diploma-uitreiking. Dan komen sommige leerlingen naar je toe om een hand of zelfs een knuffel te geven. ‘Bedankt hè mevrouw, het was gewoon harstikke leuk’, zeggen ze dan. Vaak zijn dat ook de meest uitdagende leerlingen geweest. Maar juist dan is die hand of knuffel het allermooiste wat je kunt krijgen. Daar doe ik het voor.”
